فرشتهای که برای زینب گریست
روایت شده است که پس از ولادت حضرت زینب علیها السلام حسین علیه السلام که در آن هنگام کودک سه چهار ساله بود، به محضر رسول خدا صلوات الله علیه آمد و عرض کرد: "خداوند به من خواهرى عطا کرده است". پیامبر با شنیدن این سخن ، منقلب و اندوهگین شد و اشک از دیده فرو ریخت.
حسین پرسید: براى چه اندوهگین و گریان شدى ؟
پیامبر فرمود: اى نور چشمم ، راز آن به زودى برایت آشکار شود.
تا اینکه روزى جبرئیل نزد رسول خدا (ص ) آمد، در حالى که گریه مى کرد، رسول خدا از علت گریه او پرسید.
جبرئیل عرض کرد: "این دختر (زینب ) از آغاز زندگى تا پایان عمر همواره با بلا و رنج و اندوه دست به گریبان خواهد بود؛ زمانی به درد مصیبت فراق تو مبتلا شود، زمانى دستخوش ماتم مادرش و سپس ماتم مصیبت جانسوز برادرش امام حسن (ع ) گردد. و از این مصایب دردناک‌تر و افزون‌تر اینکه به مصایب جانسوز کربلا گرفتار شود، به طورى که قامتش خمیده شود و موى سرش سفید گردد".
پیامبر (ص ) گریان شد و صورت پر اشکش را بر صورت زینب (س) نهاد و گریه سختى کرد، زهرا (س ) از علت آن پرسید. پیامبر بخشى از بلاها و مصایبى را که بر زینب وارد مى شود را، براى دخترش زهرا بیان کرد.
حضرت زهرا (س ) پرسید: "اى پدر! پاداش کسى که بر مصایب دخترم زینب گریه کند چیست؟
پیامبر اکرم فرمود:
"پاداش او همچون پاداش کسى است که براى مصایب حسن و حسین (ع ) گریه مى کند".
