| چاک شده سینه گل از غمت |
| اى همه شب ناله گل همدمت |
| سینه به سینه غم تو راز شد |
| شاهد شب هاى پر آواز شد |
| گوهر دریاى عفافى شما |
| در حیایى و عزیز خدا |
| آن که دلش با تو هم آوا شده |
| موج شکن در دل دریا شده |
| با تو حدیث غم یاران شنید |
| نغمه پر درد بهاران شنید |
| و ارث اشک و غم و آه على! |
| دفتر صبرى و نگاه على |
|
با تو شده کاخ ستم واژگون |
| گشته به دریاى عدم رهنمون |
| در حیا را چو تو خود مظهرى |
| آینه دار ره هر باورى |
| با تو زمین فخر فروشد به صبر |
| دست بشوید ز تمناى ابر |
|
غیرت آن دست بریده تویى |
|
ناله آن زخم چکیده تویى |
|
گرچه برادر به فراتش رسید |
|
آب بدید و لب خود را ندید |
|
تشنه اگر وارد پیکار شد |
|
سیر به دست شه کرار شد |
|
کرب و بلا بود و عطش در خروش |
|
ناله گل بود و غرورى خموش |
|
طفل عطش سینه خون را مکید |
|
کرب و بلا در شطى از خون دمید |
