|
کودک بلند نظر
بطور کلی از دوران کودکی هر فرد تا حدودی میتوان استعداد و لیاقت ذاتی او را شناخت . همچنانکه شاعر عرب میگوید:
فی المهد ینطق عن سعادة جده
اثر النجابة فیه خیر مسدد
«در گهواره از موقعیت والای خود در آینده خبر میدهد . وجود نشانههای نجابت [و بزرگی] در آن طفل، بهترین دلیل منطقی [بر آینده درخشان او] میباشد .»
دختر والامقام علی علیه السلام نیز از همان دوران کودکی شخصیت معنوی، عرفانی خود را در گفتار و رفتار خویش نشان میداد . داستان زیر نشانگر این حقیقت است:
روزی حضرت علی علیه السلام زینب کبری علیها السلام را که دختر خردسالی بود در آغوش خود نشانده و نوازش کرد . آن حضرت به وی فرمود: دخترم! بگو «یکی» . زینب علیها السلام گفت: «یکی» . سپس پدر گفت: دخترم! بگو: «دو تا» . زینب سخنی نگفت . علی علیه السلام فرمود: چرا سخن نمیگویی؟ زینب علیها السلام گفت: بابا! زبانی که به گفتن «یک» آغاز سخن کرد، چگونه «دو تا» بگوید؟! علی علیه السلام دخترک با معرفتخود را به سینه چسبانیده و او را غرق بوسه ساخت (2) .
و بدین ترتیب دختر خردسال به حاضرین فهماند کسی که لب به توحید گشوده و به یگانگی پروردگار شهادت داده است، دیگر نباید برای او شریکی قائل شود . همچنین از این روایت معلوم میشود که علی علیه السلام، آن مربی کامل بشریت، در تربیت فرزندان خویش از روشهای کار آمد تربیتی بهره میگرفت . او در فرصتهای مناسب و با شیوههای متنوع به پیروان خویش میآموخت که مهمترین نیاز کودک، رفع نیاز عاطفی است . محبت، نوازش و احترام به شخصیت کودک، نگرانیها، افسردگیها و مشکلات روحی و روانی وی را از میان برده و آنان را به زندگی آینده امیدوار میسازد . امیر مؤمنان علیه السلام با فرزندان خود ارتباط عاطفی وکلامی برقرار کرده، حرف دل آنان را شنیده و برای سخنانشان ارزش قائل میشد و به این وسیله روحیه اعتماد به نفس و عزت را در وجود آنان پرورش میداد .
روایتی دیگر در این زمینه نقل شده است که هم نشانگر شیوه تربیتی علی علیه السلام در پرورش کودک و هم شاهدی بر کمالات والای حضرت زینب علیها السلام میباشد .
میرزا محمد تقی سپهر در «الطراز المذهب» مینویسد: "در دوران کودکی حضرت زینب علیها السلام، پدر بزرگوارش در کنار او بود و ضمن نوازش و بذل گرمترین عواطف خود، با وی سخن میگفت . زینب علیها السلام، دختر خردسال علی علیه السلام از وی پرسید: پدر جان! آیا مرا دوست داری؟ فرمود: آری دخترم . زینب علیها السلام طبق آموختههای خویش از مکتب علوی علیه السلام گفت: ای پدر! دو دوستی در یک دل جمع نمیشود، مگر اینکه دوستی دیگران نیز در جهت دوستی خدا و برای خدا باشد" .
منبع:
پاکنیا، عبد الکریم، مجله‌ی مبلغان ،مرداد 1381، شماره 31
|
